YASAL UYARI:
Sitemdeki yazı ve fotoğraflarda kopyalama yasağı vardır. Buna karşın koplayanlar oldu. Bu nedenle, koplayanlara yasal kurallara ve de etik davranışlara uymaları gerektiğini üzülerek belirtmek isterim.
(Bu notu, sitemdeki yazı ve fotoğrafların iznim dışında koplayanlar olduğu için yazmak gereğini duydum. Okuyucularımdan ve dostlarımdan özür dilerim.).



 "Bu sayfalarda yer alan yazı, belge ve fotoğraflar 5846 sayılı yasanın güvencesi altındadır. İzinsiz kullanılamaz."

KÖY ENSTİTÜLERİ

Bilgiyle kavuştu ışığa,

Kucak açtı güzelliklere Anadolu

Aydınlandı karanlık köyler

Kafalar şimdi dopdolu.

Su bulundu, yeşerdi her yer

Varıldı hedefe birlikte koşarak

Buram buram harmanlandı

Kabardı, canlandı bu toprak.

Oğul verdi arılar ard arda

Meyveyle donandı dallar

Taşlar yontuldu, dizildi bir bir

Sıvandı sevgiyle tüm yapılar

Yol aldılar omuz omuza

Ayşeler, Mehmetler el ele verdi

Kitaplarla doldu tüm okullar

Üretimdi tasaları, hem de ekindi.

Mehmet Erbil

 

 

 HALKIM

Kovuldu ufkumuzdan

kara bulutlar

Bilekler bükülemedi

Direndiler yokluklara.

Çalışkandı, zekiydi,

Öğrenirdi bu halk

Koştular aydınlığa

Ve de sımsıkı

sarıldılar toprağa.

 

Ağaçlar boy saldı,

Birer birer açtı çiçekler,

Renklendi alın terleriyle

Her yer canlandı

Harman oldu bozkır onlara.

El attıkları her toprak

Yeşerdi, yeşerdi  

Dönüştü bağa.

      Mehmet Erbil

       16 Mayıs 2016

GEL GİBİ  II

Eridim bak 
Karlar gibi
Karışmadan sulara,
Ne olur; avuçla
Durdur beni.

Parça parça oldu
Ufalandı kalbim
Savrulmadan,
Ne olur; sevginle
Topla beni.

Buz gibiyim
Dilim dönmez
Tutmaz elim,
Ne olur; gönlünde
Erit beni.

Gözlerin pırıl pırıl
Kolların açılır
Açılır yaklaşır bana,
Ne olur; sözlerinle 
Coştur beni.

Ellerinde biçimleneyim 
Bana baksın gözlerin
Öylece,
Ne olur; karşında
Dondur beni.

Anlayamazsam
Üzersem seni
Duymazsam sesini,
Ne olur; yeniden 
Yak beni.
Mehmet Erbil   (31 Ekim 2008 )

 

 

GEL GİBİ  I

Üşüdüm
Köşesinde
Yalnızlığımın
Ne olur; gülüşünle
Isıt beni...

Uçurumlardayım
Yapa yalnız
Başım dönüyor
Ne olur; gel de
Tut beni...

Karma karışık 
Düşüncelerim
Çevremde sensizlik
Ne olur; kollarında
Uyut beni...

Çırpınır
Kuşlara benzer
Sevecen kalbin
Ne olur; orda
Büyüt beni...

Mehmet Erbil   (31.10.2008 )

 

 

Hasanoğlan’da yıkılan iki yapıdan biri(Fotoğraf:  Ergin Baysal 21 Nisan 2013)-   HASANOĞLAN’A AĞIT     Dalan gözleri, titreyen dudakları   Hüznü gördüm, yalnızlığı, çaresizliği,   Parmak izini, alın terini bebelerin   Değer bilmezliği gördüm, diri diri.     Duyarsızlık bir bir söküp alıyor   Tuğla üstüne tuğla koyan yok   İşleri yıkmak, silmek izleri gözlerden   Hasanoğlan’dan mutlu ayrılan yok.     Sağır sultan olmuşlar, duymazlar ki,   Taşı koyarken koptuğunu parmağın   Yerle bir etmişler, derslikleri, uğrağı (+)   Duymazlar yontulan taşların, ritmini tuğlaların.         Bozkırlar yeşerir, kırlar çiçek açardı   Bebelerin alın teriydi bunları coşturan,   Gece demez, gündüz demez üretirler   İşlerine gelmez ders almak bunlardan.     Tüm yükü, eziyeti güle oynaya onlar çekti   Yüksünmediler, usanmadılar yaparken   Ayrıcalıklı yer aldılar dünya sisteminde,   Düşünün biraz; o taşları, tuğlaları sökerken.     Gölköy’ün tuğlalarıydı masada biblo gibi,   Gözleri dolarak izlemişti günlerce Tonguç,   O çaba, o imece, o üretim fırtınası   Kavak yelleri esiyor başınızda, hey çocuk!     Nar gibi kızarmış kiremitler, baş üstünde,   Kale gibi, yıkılmaz taş duvarlar vardı   Türkülerin, oyunların bitmeyen sesi   Büyüyen, gelişen Türkiye'yi yazardı        Batırılan geminin üretimleri bunlar   Yakın, yıkın, sizin değil onca emek,   Onarım deyip aşırın tuğlalardan   Hazırda olan gelsin, kolay olsun yemek.         Mehmet Erbil   22 Nisan 2013       (+) uğrak: lokal                              XXX

ŞİİR GİBİ    (Bayram Vural ve Hasanoğlan mezunu Kerim Bal)


                       XXXX

 

DALYAN’LI AMCANIN YALNIZLIĞI

Oturmuş derin derin düşünür geçen yılları
Kördüğüm olmuş, saçak saçak düşünceler
Usunda yaşamdan kalıntılardır parlayan
Dayan biraz daha, yıllara dayan be amcam.

Bu gürültü, bu kalabalık, biliyorum alışkın değilsin
Masal gibi geliyor sana, bunca yabancı insan
Gelmiş yer etmiş, konaklamış senin yurdunda
Kendi toprağında yabancı olmuşsun be amcam.

Tekneler dizi dizi, alır götürür dalga dalga anıları
Yeşili kıpır kıpır oynar, süzülür suları kanalın
Dert etme, belki bir gün emeklerini olur anlayan
Tekneler alır seni de götürür, götürür be amcam.

Alnındaki izler Dalyan damgalı, bil ki hiç silinmez
Dokunsalar dökülür terlerin, ılgıt ılgıt karışır suya
Avuçlasalar elleriyle kanalda akar gözyaşların
Unuttuklarını sanma, anımsarlar bir gün be amcam.

Dert tasa sarmasın seni, paraya doymaz insanlar
Birileri gider, binleri gelir, “dünya iki kapılı han”
Daha neler görecek daha neler bu şirin Dalyan
Mutlu ol, huzur duy, senden kalan miras bu be amcam.

Her şey planlanmış, unutulmuş halkın istekleri
Suları versem birilerine, nereleri nasıl yapıya açsam?
Düşünceleri çıkmış ortaya, dur durak bilmiyorlar
Ama doğa yasaları var, doğa yasaları be amcam.

Şöyle bir baksalar çevreye, dağa, taşa sorsalar
Dünden bu güne neler oldu, neler yaşadı Dalyan?
Çökmeler, yıkımlar, görürler geriye baksalar
Bu boş vermişliğe doğa; bir gün dur der be amcam.

Yüzündeki endişeleri okuyabilseler, anlasalar seni
Bu denli yükün, yığıntının, gürültünün, curcunanın
Doğayı bozmak olduğunu er geç görecekler onlar da
Ama iş işten geçmiş olacak, geçmiş olacak be amcam.

Düşüncelerin taş duvar gibi ayrık ve paramparça
Yıkılırsa yıkılsın, alel acele üşenmez yeniden yaparız
Sen ne düşünürsen düşün, “bizler her şeyi en iyi biliriz”
Bu dünyayı yıkar da, kara düzen yeniden yaparız be amcam.

Mehmet ERBİL


        



Adıyaman 1980








NAZIM DEDİM

 

 

Sözcükler büyüdü, geldi dile

Duru, yalın söyledi Nazım

İnledi ince ince, sızladı teller

Kırıldı, döküldü, ezildi sazım.

 

Başka dedi, daha dedi, gürledi

Döktürdü öyküleri kulaklara

Az oldu, öz oldu, söz oldu

Duru duru aktı, yol oldu yarınlara.

 

Nazım'a kulak kesildi dünya

Yazı ustası, dil ustası, kalemden bilek

Toplar, biriktirir, salar aydınlıklara

Şiirden, sözcüklerden koca bir yürek.

 

Taş, toprak, su, yemyeşil yaprak

Ve de çınarlar boy boy avucumuzda
Su oldu, ılgıt ılgıt aktı sözcükler

Şiir oldu, ses oldu Nazım, başucumuzda.

 

              Mehmet Erbil 03 Haziran 2011

 
                                       

              CEBİR GİBİ

Sana "x", sevgine "y" diyorum
"x+y=o"
Denklemi gereğince 
Senden nefret ediyorum
                            Mehmet Erbil

Bu şiirim lise yıllarımdan, sayfalara dökülmüş, oradan da dergi sayfalarına kadar uzanmıştır. Arada bir usuma takılır, arada bir yeniden yazıyormuş gibi heyecanlanırım.  Bu heyecanı ilk duyduğum yıllar 1964'lere dek uzanır. Çünkü o yılların şiiridir.

Gençlik heyecanıyla dolmak, gençlik heyecanıyla yaşamak ne denli güzel. Bu genç düşünme sürekli ola...